De Chinese muur en een bus ongeluk!

Hallo Allemaal!

Voordat ik jullie vertel over onze indruk van China moet ik eerst even ons avontuur van gisteren aan jullie kwijt! Want dat was me een dag...

Het was voor ons allebij onze eerste bus-crash ooit!

Maandag ochtend vroeg stapten wij vrolijk in de tourbus van ons hostel om naar "De muur" te gaan. De bus zou ons naar een plek rijden en dan op een ander plek ophalen zodat wij dat stuk over de muur zouden kunnen lopen!

De laatste dagen was het hier prachtig weer geweest dus we hadden er erg zin in om dat stuk te wandelen. Het was zo'n 10 km. en je zou er ongeveer 4 uur overdoen doordat het zoveel trappen zijn en het regelmatig hele stukken omhoog ging!

Eenmaal in de bus met nog meerdere touristen gingen wij op pad.
Gelijk was het al jammer dat het begon te sneeuwen, en dat de lucht zo donker en mistig was omdat dit een groot deel van het panorama over de muur zou weg nemen. Maar we gingen naar "De Muur" dus we hadden er zin in.
Iedereen lag een beetje te dutten in de bus toen we opeens wel erg hard de bocht omgingen. ik werd wakker en dacht nou nou, die mag ook wel wat rustiger rijden. Op dat moment rolde de bus om en viel iedereen op en over elkaar. We ( in ieder geval ik omdat ik net wakker was) wiste niet zo goed wat er gebeurde tot dat de bus tot stilstand kwam. We zaten daar, iedereen op en onder elkaar. Vin en ik keken elkaar aan. wat verdwaast, verbaast en geschrokken. Vin vroeg aan mij: Alles okee? toen riep iemand, get out, get out, en iemand anders, maby it wil explode. Dus ik wist niet hoe snel ik eruit moest komen. Geheel niet denkende aan de mensen die onder mij lagen trappelde ik met mijn voeten om overeind te komen en was ik zo snel mogelijk buiten. Eenmaal buiten realiseerde ik mij dat ik op heel veel mensen had kunnen staan en maakte ik mij zorgen dat ik iemand verwond had. Ik riep snel om Vincent die er gelukkig ook vlug uit kwam.
Iedereen stond buiten de bus, sommige aan het huilen van de schrik, andere opzoek naar een pleister voor een wondje, sommige met pijn in de spieren en de chauffeur die zich zo schaamde dat hij niet meer uit de bosjes tevoorschijn kwam. Kortom iedereen stond daar een beetje beteuterd maar er waren geen serieuze gewonden.
De buschauffeur had proberen te remmen voor het stoplicht. Door het remmen raakte hij in een slip, omdat de sneeuw gladheid had veroorzaakt. We hadden wat paaltjes geraakt en waren toen in een grote greppel naast de weg gevallen. De voorruit was er gelukkig geheel uitgesprongen waardoor we er allemaal goed uit konden. Achteraf hadden we er rustig en georganiseerd uit moeten gaan zodat niet iedereen op iedereen stapte maar uiteindelijk weet niemand meer wie op wie stapte en waren er geen serieus gewonden.
Na een half uur wachten werden we opgepikt door een andere bus en alsnog naar "De Muur" gebracht.Al die tijd was er geen politie of iets dergelijks bij geweest. Ook niemand op straat leek zich erg te interreseren voor wat er gebeurd was. We zijn in de volgende bus gestapt en hebben de chaufeur bij de gehavende bus achter gelaten. Deze bus bleek helaas gewoon een lokale bus te zijn die dus op veel plekken stopte en daardoor langer deed over de rit.
Daar zaten we met z'n allen. Allemaal touristen tussen de Chinezen, die er duidelijk niet al te blij mee waren dat ze hun ruimte op moesten geven. Maar de rit ging okee en er zijn geen ongelukken meer gebeurd. Ik was de gelukkige die naast een overgevende Chinees zat, die dit gewoon uit het raam deed. Maar ik had een bus ongeluk overleeft dus wat maakt het dan allenaal nog uit.

Veel later dan gepland kwamen wij bij " De Muur" aan. Hier maakte meerdere van ons zich inmiddels zorgen over de sneeuw op de muur die de wandeling erg glad en gevaarlijk zou maken. Maar onze gids zei dat het geen probleem zou zijn. Het was nu 13.00 uur, en de gids zei dat het 4 uur lopen zou zijn, dus hij verwachte ons om 16.00 uur aan de andere kant want dan moesten we er echt zijn omdat het rond die tijd donker zou worden. Het schema was wat strakker geworden door alle vertraging, maar hoe we 4 uur lopen in 3 uur gingen passen was voor ons nog steeds niet geheel duidelijk!

Vol goede moed gingen wij op pad. Onze gids ging echter al naar de ophaal plaats met de auto, maar we hadden veel vrouwen van de plaatselijke bevolking met ons mee lopen die hoopte hun fotoboeken gedurende de wandeling aan ons te kunnen slijten.

Ik moet zeggen: VERMOEIEND, trap op trap af, trap op trap af, ongelofelijk! Maar ook geweldig om echt op "De Chinese Muur" te lopen! Mijn enthousiasme werd echter snel minder toen we op het echte oude, niet gerestaureerde deel van de muur kwamen. Dit is natuurlijk wel het interresantste deel maar ik vond het echt niet leuk! Op veel plekken was er geen trap maar gewoon schuin omhoog lopende muur en veel van de muur naast je was weg gevallen waardoor er daar gewoon een heeeeeeel diep ravijn was ontstaan. Je gleed dus zo naar achter, door de gladheid van de sneeuw, en kon je dan vaak nergens aan vasthouden. Als er trappen waren dan waren deze grotendeels weg geslagen en was het moeilijk om onder de sneeuw de los liggende steen brokken van de vast liggende te onderscheiden. Toen we langs een stukje moesten waar er gewoon geen muur meer was maar waar we op een smal pad langs het ravijn moesten schuiffelen was ik er klaar mee.
Maar wat doe je, je staat op de Chinese muur. Je kan geen kant op en de auto staat aan de andere kant op je te wachten.....De plaatselijke gidsen hadden al 10 keer geroepen dat er een short-cut was maar ik dacht dat dit misschien nog gevaarlijker zou zijn en wist niet of we daar wel in mee moesten gaan. Bovendien is het natuurlijk altijd beter om met de hele groep samen te blijven. Maar na 2 uur lopen gingen ik en Vincent samen met nog een ander meisje toch maar voor de short cut. En, geweldig, een leuke route tussen de bergen door, we zagen kleine boerderijen en een boer op pad met zijn dieren. Na zo'n uur lopen kwamen wij weer bij de muur aan en hebben wij het laatste stuk nog over "De Muur" gelopen!
Ik voelde me eerst nog wat schudig tegen over Vincent. Hij was met mij mee gelopen terwijl hij het over de muur lopen wel erg leuk vond. Achteraf zei hij gelukkig ook genoten te hebben van de shortcut wandeling en het niet erg gevonden te hebben!
Na nog wat klauteren over "De Muur" kwamen wij dan echt bij het eindpunt aan en waren we alle drie toe aan iets warm te drinken. Toen wij wat opgewarmd waren kwam de rest binnen!!! En ik zeg: bikkels hoor dat ze het helemaal gelopen hadden, want vele hadden hetzelfde gevoel als ik op de muur maar liepen wel gewoon door!
Na wat eten en drinken stapte we in de bus voor een rit van 4 uur terug naar de stad. Deze duurde zo lang i.v.m de gladheid maar niemand van ons die ook maar wilde dat we een beetje sneller gingen! Wij vonden het prima zo rustig in de bus!
We waren om 07.30 uur vertrokken vanuit ons hostel en waren allemaal rond 21.30 doodmoe terug!
Ach we waren op "De Muur" geweest en waren ook leven weer thuis gekomen! En achteraf is het natuurlijk een dag die je nooit vergeet. En die dan al lang niet meer zo erg lijkt als dat hij werkelijk was!
Eten, douchen, slapen en DIT NOOOIT MEER :-) !

Dat was gisteren!

Na een lange maar erg mooie treinreis zijn we afgelopen vrijdagmiddag in Beijing aangekomen. Wederom hadden wij geen enkel probleem met de douane en hebben wij s'nachts prima kunnen slapen. Dit in tegenstelling tot onze buren een paar coupe's verderop. Deze bleken zo'n 500 cd's China in te willen smokkelen en hier werd door de douane natuurlijk niet mee ingestemd. Alle dozen werden in beslag genomen.
Bij de grens overgang van Mongolie naar China veranderd de breedte van de spoorlijn. Dit komt doordat de voormalige Sovjet Unie een andere spoor breedte gebruikt als de rest van de wereld. Dit is dus bv. ook het geval tussen Roemenie en Moldavie en heeft als gevolg dat toen wij lekker aan het slapen waren de trein een meter of wat de hoogte in werd gekrikt. Eenmaal omhoog werden de wielen verwisseld en konden wij China in rijden. Een erg tijdrovende handeling en voor veel mensen erg ongemakkelijk. Zo was het meisje in de coupe naast ons al drie keer wezen smeken bij de conducteur of de w.c niet open kon. Deze is namelijk zo'n 5 tot 6 uur op slot tijdens de douane controles en het wisselen van de wielen.
De reis in China was erg mooi. Vanuit de trein konden we al een groot deel van de Chinese muur bewonderen en was het landschap op veel plaatsen erg mooi, groen en bergachtig. Vooral de groende en bruine kleuren in het landschap waren voor ons erg leuk om te zien. Het was namelijk voor de eerste keer in lange tijd dat er voor ons geen sneeuw lag bij het uitzicht vanuit de trein!

Eenmaal in Bejing zijn wij meteen opzoek gegaan naar ons hostel. Aangezien ze daar onze reservering kwijt waren geraakt zitten wij nu in een duurdere kamer voor een lagere prijs. Je hoort ons niet klagen!

Beijing is een voor Aziatische begrippen erg Westerese en grote stad. De Lonely Planet zegt dat geheel Beijing de oppervlakte van Belgie heeft.
Ondanks de Westerse gebouwen, winkels, huizen etc.. begin je hier toch al wat van Azie te zien. In de drukke straten die vol zijn met vele auto's zie je oudere Chinezen met hun fietstaxi's of brommertaxi's. Afdingen is hier een must, waar ik lol in begin te krijgen. Er zijn talloze eetkraampjes in sommige straten waar je geroosterde inktvisjes of zeepaardjes kan krijgen.

Er zijn hier enorm veel bezienswaardigheden. En we hebben er een aantal die we zeker niet willen missen. Een daarvan was "De Muur", nou daar zijn we dus geweest! De tweede is de alom bekende "Verboden Stad". Hier zijn we vanochtend geweest en vanmiddag hebben we "Bejing Underground City" bezocht.

De komende dagen willen we nog besteden aan twee beroemde, autentieke tempels en een fietstocht door een van de oudere, minder ontwikkelde wijkjes van Bejing.

De verboden stad was voor ons allebei niet zo indrukwekkend als verwacht. Het is leuk als je aan komt lopen en je ziet de enorme muur met een inmens schilderij van Mao. Maar eenmaal door de poort is het een nog al eentonige gebeurtenis. Het zijn mooi bewaarde gebouwen maar ze zijn allemaal bijna identiek aan elkaar en behalve de buitenkant van de gebouwen is er niet veel te bezichtigen. De tuin van de verboden stad was voor ons het leukste gedeelte, omdat hierin veel kleine tempeltjes staan omringt door bijzondere bomen.

Underground City is (zoals het woord al zegt) een ondergrondse stad die tussen '69 en '79 gebouwd is. Deze stad is echter nooit gebruikt. Hij was bedoelt om de bevolking te huisvesten in geval van een aanslag met een Atoombom.

Van de Chinezen zelf hebben we nog niet echt een indruk. Hier in de stad worden we erg vaak aangesproken met praatjes voor touristen om ons naar een kunst gallery te lokken of om ons uit te nodigen voor een excursie. Hierdoor hebben we al snel de neiging om mensen die ons aanspreken te negeren. Dit moeten wij echter voor de kleinere steden afleren omdat (en dit begrepen wij van onze mede touristen, die ook naar "De Muur" gingen) de mensen daar je vaak gewoon aanspreken omdat ze het leuk vinden om met een buitenlander te praten.
Wat ons hier wel net als in Mongolie nog steeds opvalt zijn de manieren van de mensen. De rochels en groene kwabbels en het ophalen van hun neus zijn voor ons niet echt gewoon. En dit allemaal gewoon op straat zonder schaamte. Vaak worden we er nog steeds onpasselijk van. Maar ik ben bang dat we eraan moeten gaan wennen, ook voor in de rest van Azie.

De temperatuur is hier een stuk aangenamer als bij onze vorige bestemmingen. Met uitzondering van onze "trip naar de muur dag" schijnt er een lekker zonnetje, sneeuwt het niet en schommelt de temperatuur tussen de -6 en 0 graden. Zodra wij meer naar het zuiden van China trekken zal het weer nog beter worden en wordt het bij de grens met Vietnam uiteindelijk zomer!!

Aanstaande donderdag vertreken wij met de trein uit Beijing naar Tai'an. Een klein plaatsje een stukje verder naar het zuiden. Hier moet er een enorm mooie klim zijn op China's meest beklommen berg!

We houden jullie op de hoogte!

Liefs Vin en Fre.