Op naar Beijing.

Hallo Allemaal,

We zijn weer terug in de bewoonde wereld, na 4 dagen met acht mensen in een tent in de middel of nowhere te hebben gezetten, zijn we voor een dagje terug in Ulaan Baatar.
Zo als de titel al verraad gaan we morgen op weg naar Beijing (Peking). We zijn erg benieuwd wat we er van vinden, horen namelijk verschillende verhalen van mensen die we hier ontmoeten. Maar de beste manier om er een mening over te vormen is natuurlijk door er een kijkje te gaan nemen.
Beijing schijnt ongeveer dezelfde oppervlakte te bestrijken als heel Belgie dus er zal genoeg te zien zijn.
De verdere reisplannen staan nog niet helemaal vast maar zeker is dat we vanaf Beijing afzakken naar beneden (misschien Tibet?!) om rond begin April mijn moeder en vriendin in Thailand te ontmoeten.
Onze excursie naar het platteland van de afgelopen 4 dagen was niet geheel het hoogtepunt van de reis zoals we dat verwacht hadden, maar desondanks een erg leuke ervaring. We zijn zaterdag door de huisbaas, samen met een Japanse toerist, bij de Ger (tent) afgezet. In tegenstelling tot onze eerste excursie was het landschap wat eentonig ,maar toch adembenemend. Ook was het geen Ger kamp , maar 1 Ger met in de wijde omgeving op wat paarden en koeien na geen levend wezen te bekennen. Onze gast familie bestond uit 5 personen: vader,moeder, twee dochters (9 en 11) en een inwonende oom. Samen met ons en de Japaner dus acht personen. Op zich gezellig maar weinig privacy. Het was te koud om ver te gaan wandelen en ook het landschap was niet erg uitdagend daarvoor. (zover als je kon kijken vlakte afgewisseld met heuvels)
Dus hebben we ons met name bezig gehouden met lezen en proberen te communiceren met ons gastfamilie, wat maar matig lukte.
Zaterdag hebben we niet ondernomen en gingen we al rond half 9 onder de wol op aandringen van ons gastgezin.(wij in de drie bedden die de Ger rijk was en zij op de grond)
De volgende dag verstreek ook zonder noemenswaardige bezigheden.( het beloofde paardrijden bleef helaas uit). S'avond (oudjaarsavond) werden we voor het eerste een beetje betrokken bij het gezin en hebben we gezamelijk (normaal aten eerst wij en dan zij) gegeten en gedronken met allerlei daarbij horende rituelen. Dit was erg leuk!
Wederom gingen we bijtijds onder de wol omdat we de volgende dag om 6 uur op moesten staan. Op verzoek mocht ik gelukkig op de grond slapen zodat ik mijn benen een beetje kon strekken s'nachts (de bedjes waren voor mij wat aan de korte kant). Toen we de volgende ochtend om half zeven startklaar zaten in de hoop dat we iets zouden gaan doen ,bleek het gewoon traditie te zijn om om 6 uur op te staan om vervolgens weer de halve dag lezend in de Ger door te brengen.Om twaalf uur kwam er eindelijk leven in de brouwerij en gingen we te paard naar een familie 15 kilometer verderop om hen gelukkig nieuwjaar te wensen. Frederique werd op een paard op sleeptouw gezet met een veel te klein zadel, zodat ze zich nergens aan vast kon houden. Voor haar was de lol er dus al snel af. Na ongeveer 20 minuten bij de familie te zijn geweest gingen we terug naar onze eigen Ger om daar te wachten op eventueel bezoek. Om 8 uur s'avonds kwam er eindelijk wat bezoek. En werd er weer gezellig gegeten en gedronken. Rond 11 uur was de rust weer gekeerd en konden we gaan slapen. Dinsdagochtend weer lezend doorgebracht tot om 1 uur een chauffeur ons kwam halen volgens afspraak, maar de familie wilde graag nog even op bezoek ergens en nu er een auto voor stond wilde ze daar graag gebruik van maken. Dus hebben we nog 2 uur zitten wachten tot onze chauffeur terug was voordat we terug naar Ulaan Bataar mochten.
Achteraf gezien was het een leuke ervaring maar we hebben ons beiden zelden zo verveeld als die 85 uur die Ger.
Ons plan is om zomers nog eens terug te komen zodat je er zelf op uit kunt en buiten kunt verblijven (iets wat met - 28 C s'nachts nu niet ging) Want het land zelf is echt schitterend!!!
We laten weer wat van ons horen als we in Beijing zijn! Tot dan en namens ons nog een gelukkig chinees nieuwjaar.
Liefs Vin en Fre.