Een oorlog die nu nog steeds slachtoffers maakt

Hallo allemaal!

Van meerdere van jullie krijgen wij vragen over de Vietnam oorlog; wat is er nog zichtbaar, merk je er nog wat van etc...

Na ons vertrek uit Hanoi zijn wij door gereist naar Hue. Hue is een middel grote plaats die redelijk dicht bij de oude scheidingslijn tussen Noord- en Zuid- Vietnam ligt. Dit was ook de reden van ons bezoek aan Hue. We wilde wat meer te weten komen over de oolog, en wat daar nog van over is.
Aangezien alle bezienswaardigheden en monumenten nogal verspreid liggen over een redelijk groot gebied is het geen doen om deze in een korte tijd op eigen gelegenheid te bezoeken en daarom zijn we met een excursie mee gegaan.
Deze excursie bracht ons naar de voormalige DMZ (Demilitarised Zone) en de plekken hier direct omheen waar veel gevechten hebben plaats gevonden.
Het is jammer van zo'n excursie is dat je bijna de gehele dag in de bus zit en er af en toe even uit mag om iets van dichterbij te bekijken of even een foto te maken. Het leuke was dat we een erg enthousiaste tour guide hadden die veel wist te vertellen.

Als eerst werden we naar de rivier gereden die als natuurlijke scheidingslijn tussen Noord- en Zuid- Vietnam diende. Hier was een monument ter nagedachtenis aan de vele families de gescheiden werden. Dit doordat de man in het leger moest dienen en de vrouw thuis achter bleef met de kinderen. Dit werd uitgebeeld door een vrouw en haar kind aan de zuid kant van de rivier en een soldaat aan de noord kant.
In de bus tijdens het vele rijden vertelde onze gids over het ontstaan van de oorlog, de rol van de verschillende partijen en de gevolgen voor de lokale bevolking. Twee aspecten in haar verhaal zijn ons erg bij gebleven. De eerst was dat het gebied net ten noorde van de DMZ enorm veel gebombadeerd is door de Amerikanen. En de reden hiervoor.........nadat de Amerikanen van Zuid- naar Noord- Vietnam gevlogen waren om Hanoi te bombarderen vlogen zij weer dezelfde weg terug. Mocht het zo zijn (wat schijnbaar vaak zo was) dat ze bommen over hadden dan lieten zij die vallen net voor hun terug keer in zuidelijk Vietnam. Dit had als gevolg dat het deel net ten noorde van de DMZ waar veel onschuldige burgers woonde vaak zonder enige reden gebombardeerd werd! Het was appart om te zien dat veel van deze krater gaten nog steeds te zien zijn in het landschap. Na de oolog en tijdens het terugkeren van veel van de burgers naar hun dorpen hebben zij deze krater gaten gebruikt als vijvers om vis in te bewaren voor de handel of als voedsel. Vandaag de dag worden deze krater gaten daar nog steeds voor gebruikt en zijn ze dus nog duidelijk zichtbaar.
Het tweede feit waar we erg van schroken was het aantal landmijn slachtoffers wat nog maandelijks valt. Iedere maand (tot vandaag de dag) zijn er nog steeds 10 mensen die gewond raken of hun leven verliezen door landmijnen. Vaak zijn dit kinderen die tijdens het spelen niet altijd op de al bestaande paden blijven. Dit aantal is al erg gezakt en was een paar jaar geleden nog veel hoger. Maar ik vind het nog steeds te veel. Er zijn dus nog steeds mensen die slachtoffer worden van een oorlog die al lang voorbij is. (Dit is ook zo in Cambodja en dan nog in vele ergere maten maar hierover zullen wij meer vertellen als wij daar zijn)

S'middags zijn wij "Vinh Moc" tunnels geweest. Dit zijn tunels gebouwd door Vietnamese burgers om in te schuilen tijdens bombardementen. Deze tunnels zijn in verhouding groot (hiermee bedoel ik de hoogte en breede) als je ze vergelijkt met de Cu Chi tunnels in de buurt van Saigon die zijn gebouwd voor soldaten om vanuit een verborgen plek te kunnen aanvallen en schuilen. De tunnels bestaan uit drie niveaus die steeds dieper onder de grond liggen. Veel van de tunnels meer naar de grens met Laos toe zijn tijdens de oorlog ingestort door bombardementen en hierbij zijn veel burgers levend begraven. Daardoor werden de tunnels steeds dieper gegraven om te zorgen dat deze niet geraakt zouden kunnen worden door de trilling die de bommen teweeg zouden kunnen brengen. Niet alleen zijn er tunnels onder de grond maar ook kamers, kleine ziekenhuisjes etc.. Deze tunnels zijn zo'n 6 jaar gebruikt en de Vietnamezen bleven net zolang onder de grond als er dreiging was. Hierna konden zij weer naar buiten om hun normale leven op te pakken tot de volgenden dreigingen.
Die middag zijn wij nog naar een oude militaire basis geweest die nu als museum dient en werden we nog even snel in een minority village gedumpt. Iets wat er bij Vincent en mij niet helemaal in ging.
Met minority village bedoel ik een dorpje waar mensen nog volgens oude gebruiken leven.( verschillende stammen/volken) Hiervan zijn er verschillende in China, Zuid- Oost Azie en vast ook in Zuid- Amerika. Het bijzondere hiervan is dat deze dorpjes niet meer in grote getalen bestaan en je hier hun huizen, gebruiken en cultuur kan bewonderen
MAAR NIET ALS JE MET EEN BUS VOL TOURISTEN MET HELE GROTE CAMERA'S KOMT AANZETTEN!!!
Onze bus stopte voor hun dorpje, we mochten eruit voor 15 min. Iedereen stormde het leven van die mensen in, die gewoon hun dagelijkse dingen aan het doen waren van borstvoeding geven tot visnetten opvouwen, en begon me toch te klikken met die camera's, echt overal waar ze konden. Ik en gelukkig ook Vincent voelde zich hier niet prettig bij. We zijn een beetje aan de straat kant blijven toe kijken en na 15 min. weer in de bus gestapt. Het is leuk om langs zo'n dorpje te komen als je met z'n twee op de fiets of brommer zit en er een kijkje gaat nemen en probeert te communiceren met de bewoners en VRAAGT of je een foto mag nemen maar dit was verre van dat. Er werd bijna geen woord met ze gewisseld alleen maar foto's geklikt voor thuis. Bovendien snapte wij niet helemaal wat deze bestemming te maken had met onze DMZ tour.

Of je nog veel van de oolog ziet...wel als je ernaar opzoek gaat dus. Maar als je als tourist door Vietnam reist en je zou er niets van willen weten dan zou dit helemaal niet hoeven. Gewoon in de steden en dorpen en onder de mensen merk je er niets meer van.

Na Hue zijn wij met de bus door gereist naar Hoi An. Het kleermakers dorpje van Vietnam. Je kan ook kleren laten maken in Hanoi maar omdat de zijde uit Hoi An en omgeving komt is het in Hoi An schijnbaar een stuk goedkoper. Vincent en ik wilde geen ladingen kleding laten maken voor thuis. Dit omdat we ten eerste niet weten wat we met tien zijde kledingstukken moeten en ten tweede kan het wel goedkoop zijn maar iedere 4 dollar is wel een nachtje slapen of een maaltijd. Maar beide hadden we voor deze zonnige gebieden iets zomers nodig dus Vincent wilde een broek en ik een rokje. Gelukkig hadden ze ook andere stoffen naast het zijde en hebben we voor linnen gekozen. Na onderhandeling over de prijs kwamen we op en rokje voor 10 dollar en een broek voor 12 dollar, wat ik trouwens nog helemaal niet zo goedkoop vond voor Vietnam. Maar ja, het wordt hand gemaakt en iedereen zegt dat het goede kwaliteit is dus het zal het wel waard zijn. Maten werden op genomen, stoffen en modellen uitgekozen en de volgende dag konden wij terug komen. Nou wij hebben bij terug komst wel even laten weten wat we kwaliteit vinden en dat is onder andere het goed afwerken van naden etc..wat zij na wat strenge blikken van ons alsnog konden gaan doen die middag. S'avonds was alles dan wel nettjes afgewerkt en eigenlijk prima in orde maar toch waren Vin en ik wat teleurgesteld.
Hoi An is een erg leuk klein stadje aan het water met een prachtig strand. Omdat het hoog seizoen in Vietnam voor touristen nog niet echt begonnen is was het strand nog redelijk rustig en hebben we daar heerlijk een dag van de zon en de zee genoten! Hadden wij na temperaturen van -27 C wel even verdiend dachten wij zo:-)
Wij zijn twee dagen in Hoi An geweest en hebben naast het strand ook "My Son" bewonderd. Dit zijn oude ruines van een oud koningrijk "Champa" genoemt. Je kan deze plaats bezoeken met een tour maar wij wilde graag op eigen gelgenheid daarheen en kozen dus voor de brommer/motor. Nou...dat was me een avontuur want geloof het of niet...nog nooit in mijn leven had ik op een brommer/motor gezeten. Dan komt er nog bij dat dit geen eenvoudige gas en rij weg brommers waren maar dat er ook nog wat schakelwerk bij kwam kijken dus jullie kunnen je voorstellen dat de eerste paar kilometers er wat schokkerig en langzaam aan toe gingen. Helemaal als je mij met de rest van het vietnamse verkeer vergleek. Het was zelfs zo erg dat we nog hebben getwijfeld om mijn brommer terug te brengen en samen op de motor van Vincent te gaan omdat ik blijkbaar wat angst had om de gas pedaal verder naar beneden in te drukken en we toch 55 km. heen en 55km. terug moesten rijden die dag. Maar ik wilde het zelf doen en na wat kilometers lukte dit ook aardig!
En de rit was echt de moeite waard! Niet alleen was de omgeving erg mooi maar ook de ruines vonden wij erg bijzonder!

Vandaag zijn wij in Nha Trang waar we eigenlijk wat eilanden wilde bezoeken en ons met behulp van een snorkel in de onderwater wereld wilde gaan begeven maar helaas lijkt het hier wel alsof we nog midden in het regenseizoen zitten en stond ik net buiten tot mijn kuiten in het water. Gelukkig is het regen seizoen al afgelopen en kan het volgens de lokale bevolking dus niet lang meer duren voor het zonnetje tevoorschijn komt omdat het buiten het regenseizoen vaak korte buien zijn (zo'n 24 uur...korte buien???) Is dit niet het geval dan gaan wij morgen of de dag erna verder naar het zuiden waar het zonnetje weer schijnt!

Liefs Vin en Fre

P.S.
- Frederique haar e-mail is om onbekende redenen tijdelijk uitgeschakeld en daardoor kan zij niet mailen.
- Door onbekende reden hebben wij ons beltegoed nog niet kunnen opwaarderen en hierdoor kunnen wij nog even niet smsen. We ontvangen jullie smsjes wel!
- Marleen....door het uitvallen van mijn mail heb ik je mail adres niet bij de hand en ik kon je ook niet smsen (i.v.m. te weinig beltegoed) maar ik wil je op deze manier nog even heel erg feliciteren!!!!!! Hoop wel dat je de e-card hebt gekregen op de 13de!!! Dikke kus nog voor je verjaardag!